Aankomst en reis naar Kruger Park

De eerste twee weken Zuid Afrika zitten erop, dus tijd voor een verslag. Omdat we een druk schema hadden/hebben (zullen jullie nog wel over lezen) en haast nooit wifi, is het verhaal opgesplitst in stukjes, en gaan de eerste verhalen allemaal over dagen die nu al weer een heel stuk achter ons liggen. Langzamerhand zullen we wel weer n de buurt van het heden komen, maar voor nu hebben jullie in ieder geval genoeg te lezen!

Intro en reis naar Kruger, 15 & 16 juli

De vlucht naar Johannesburg (of Joburg, zoals iedereen het hier noemt) was krap (vooral voor Job) maar prima. Abu Dhabi, waar we een overstap hebben van onze Etihad Airways vlucht, is een plek waar een hele wereld van culturen (indiaas, chinees, westers, arabisch) samen lijkt te komen. Lange rijen overal met mensen van het vliegveld die dingen roepen naar de stromen passagiers, weinig bordjes. De lucht is zo heet dat we met een mix van bewondering en afschuw kijken naar alle mannen die in die hitte aan het werk zijn rond het viegveld: er wordt overal gebouwd. Uit het vliegtuig en vanuit het vliegveld zien we verder alleen maar woestijn en zee, en af en toe een ommuurde villa, met palmbomen en een zwembad. Wat een vreemde wereld is het daar.

Bij aankomst in Joburg gaan we op zoek naar het busje dat ons naar ons hotel moet brengen. Een uur te laat door lange lange rijen bij de douane komen we bij de parkeerplaats aan waar gelukkig het busje nog wacht op ons. We zien niet veel van Joburg op weg naar het hotel; verkeer is een grote chaos, veel (zwarte) mensen lopen langs de snelweg en over de snelweg. De stad is stoffig, niet mooi, maar ons hotel met heel uitgebreid ontbijtbuffet en heeeerlijk avondeten is prima.

De volgende dag ontmoeten we een deel van onze reisgenoten voor de komende tijd: John uit de UK, typische Engelsman die gek is op rugby, stil met droge humor. Hij gaat 6 maanden naar Bontebok park, niet zo heel ver bij ons Park (Tsitsikamma, Garden route) vandaan. Alinta uit Australië is de andere toekomstige intern, ze gaat een jaar naar de woestijn wildernis van Augrabies.

Onze GVI/SAN (sanparks=South Africa National Parks) parks coordinator (oftewel onze 1e contact persoon en degene die ons de komende weken op 'sleeptouw' gaat nemen) is pas twee weken geleden begonnen. Milanie is 25, heel vrolijk, heeft veel humor, is informeel, zorgzaam en supergezellig. De klik met onze humor en Job's lompe opmerkingen die ze helemaal geweldig vindt is snel gemaakt. Verder is ze een blanke Afrikaans sprekende Zuid Afrikaan. Heel anders dan een Engels sprekende Zuid Afrikaan of een van de zwarte culturen..... Ze praat open over de verschillende groepen in Zuid Afrika die nog lang niet 1 zijn geworden. Voor ons is het wel vreemd hoe mensen zichzelf in zo'n categorie indelen, terwijl Milanie bijvoorbeeld totaal niet racistisch is. De verschillen bestaan en worden benoemd, maar lang niet altijd geaccepteerd: we horen de eerste dagen veel over de pogingen om zaken te veranderen. Het lukt niet altijd: het volklied bestaat bijvoorbeeld uit tenminste 3 coupletten, elk in een andere taal. Maar de Engelse Zuid Afrikanen zingen voornamelijk de klanken van de afrikaanse en zulu coupletten, en weten vaak niet eens wat het betekend wat ze zingen, wordt ons verteld. Voor de andere taalgroepen geldt dat ongeveer net zo...Personen benoemen als 'zwart' en 'blank' is voor de Zuid afrikaaanse begeleiders die we hebben net zoiets als praten over man en vrouw: het heeft geen negatieve bijklank. Het is voor ons wel supervreemd als we op een formulier opeens ons ras in moeten vullen (met keuze tussen white, black coloured of asian), dat schijnt hier nog op alle officiële formulieren te staan! ook op je ID bijvoorbeeld. Soms bedoeld voor 'affimative action' (positieve discriminatie) maar toch... Met een soort kleur-kaart wordt bepaald wanneer iemand zwart is en wanneer iemand coloured is, te idioot voor woorden.

De verschillen tussen het gay-vriendelijke Capetown en de steden in de buurt van Johannesburg klinken trouwens ook groot, beetje zoals in de VS de Bay area en Texas. We zijn benieuwd hoe wij deze gekke cultuur/mengeling van culturen gaan ervaren.
Onze andere begeleiders zijn Peter (Pete) van GVI, een ex ranger met veel kennis over dieren en erg gezellig, en Kevin de SAN Parks coordinator die nog de afschaffing van de apartheid heeft meegemaakt terwijl hij voor SANparks werkte. Ze hebben beide veel mooie verhalen, en veel humor, dus het is een erg gezellige groep zo.
We gaan in de 2 weken op 3 verschillende locaties verblijven in het Kruger Park. Beginnend in het zuiden, en dan steeds verder naar het Noorden. Omdat het winter is en dus hoogseizoen (huisjes zijn vaak al een jaar van tevoren allemaal volgeboekt) kunnen we vaak alleen in huisjes verblijven als er een afmelding is. Dat betekent dat we welgeteld in totaal twee keer 2 nachten in hetzelfde huisje zitten, de rest van de tijd pakken we elke keer na een nacht onze koffers weer in, en laden de auto en de trailer (=aanhangwagentje, niet zo'n grote) vol. Een heel gedoe als je voor een half jaar spullen in je koffers hebt zitten!

Dat het hoogseizoen is hadden we niet verwacht maar het blijkt later heel logisch: in juli zijn er schoolvakanties, en in juli is het weer heerlijk: overdag 24 tot 30 graden, met een warme zon maar wel frisse droge lucht. Als er een briesje opsteekt of als je het raam van de auto open doet, is er meteen verkoeling. In de zomer (regenseizoen) is het super heet en kan het vochtig warm zijn. De nachten in de winter zijn koud (echt koud koud), maar dat slaapt weer lekker. Verder voordeel is dat er geen muggen zijn, geen andere vliegende insecten ook: dus geen malaria, bulten, zoemen en gedoe. Ook slangen, spinnen en schorpioenen houden zich koest in de winter. Laatste voordeel is dat redelijk wat bomen hun bladeren verliezen waardoor je beter zicht hebt op de wilde dieren in de winter: het seizoen dus om naar Kruger te gaan.

Omdat de poort van Kruger om 17:30 sluit racen we met onze auto en trailer richting Kruger Gate. In de buurt van Joburg is het landschap heel vlak en is er weinig natuur te bekennen; je kunt zien dat dit een stad is die rijk werd door de mijn industrie: goud en kolen en zo, niet bepaald goed voor het landschap. Verder naar het oosten beginnen er bergen te komen, en steeds meer 'natuur'. Prachtig. Bij het licht van de ondergaande zon rijden we min of meer om de 'potholes' in de weg langs de rurale sloppenwijken rondom het park. Het ziet er heel gezellig uit: marktjes, winkeltjes, mensen die eten op straat, precies een plek waar je eigenlijk graag uit zou willen stappen om rond te dwalen en rond te kijken. Wat dan natuurlijk als blanke weer het domste idee is wat je kunt hebben. Jammer. Net voor half 6 komen we aan bij de poort die dan al dicht is, dus we worden naar binnen begeleid door een escort. We zien onze 1e hyena langs de weg, en komen aan bij Skukuza, ons eerste 'restcamp', omringd door een hek onder stroom. De tijd in Krugerpark kan beginnen.