Ottertrail

Na het prachtige weer tijdens het bezoek van Jobs ouders volgen 4 dagen van alleen maar keiharde tropische regen. De rivieren staan twee keer zo hoog als normaal en storten woest naar beneden. Na de regen breekt de zon gelukkig weer door, en beginnen er bovendien opeens overal paddenstoelen hun kop op te steken. Onder andere eetbare eekhoorntjesbroden, onder de eiken langs onze 'straat' die we dankbaar plukken en heerlijk oppeuzelen. Ik vraag me af of hun groei getriggered wordt door de regen? Of dat deze, oorspronkelijk uit Europa geïmporteerde organismen nog een soort natuurlijke klok in zich hebben, die ze vertelt dat het nu ongeveer herfst is, en dus tijd om te groeien? Op zich wel vreemd, want de eikenbomen die ook uit Europa komen, hebben niet zo'n jetlag en laten braaf in de herfst (dus mei) hun blaadjes vallenen krijgen nieuwe in oktober. Misschien reageren de bomen op licht, daglengte of zo, terwijl paddenstoelen geen licht nodig hebben om te groeien, en hun ritme daarom misschien niet aanpassen? Interessante vragen, als je een bioloog bent tenminste...

Een paar dagen later krijgen we een heel interessant aanbod: een van de stagiaires gaat de Ottertrail lopen met gps, om de coördinaten van nooduitgangen, waterstroompjes en mooie uitzichtpunten en zo vast te leggen, of wij misschien mee willen? Dat willen we natuurlijk maar wat graag, Ottertrail is beroemd, zo erg zelfs dat hij al een jaar van tevoren volgeboekt zit. 5 dagen wandelen langs de kust, met maximaal 12 mensen tegelijk en onderweg overnachten in afgelegen hutjes. Wij doen het een beetje anders: aan het eind van de dag klimmen we bij een nooduitgang omhoog waar we worden opgepikt, naar huis gebracht en de volgende dag weer worden afgezet. De extra klim naar de nooduitgang maakt het wat zwaarder, maar wij hoeven niet voor 4 dagen bagage en eten mee te sjouwen dus al met al hebben we het niet zo slecht. Uiteindelijk lopen we met een hele groep: Phumla gaat ook mee 'voor de leuk', en maar liefst 5 environmental monitors wijzen ons de weg. Dat is de bedoeling tenminste, maar al snel blijkt het tempo van de meiden te langzaam voor ze, en lopen ze een groot deel van de tijd ver voor ons uit. Behalve als we een rivier over moeten steken, want dat vinden de meiden onder de monitors doodeng. Is ook niet zo gek aangezien ze allemaal niet kunnen zwemmen, dan is snelstromend water rond je middel of zelfs tot op je borst ook best spannend natuurlijk. Dan komt job weer goed van pas, twee keer loopt hij met een huilend meiske een rivier over.
De wandelingen zijn prachtig. De ene dag lopen we vooral door de prachtige bossen, met af en toe opeens een uitstekende klif en uitzicht op zee waar de walvissen vrolijk rondspringen, andere dagen volgen we de kust langs de rotsen met overal bloeiende bloemen, en het laatste stuk is door een prachtig stuk fijnbos met zoveel bloemen en kleur dat je je ogen uitkijkt. Het pad klimt en daalt af en toe aanzienlijk: vlak langs de kust ligt een hele dunnen rotsige kuststrook van maximaal 30 meter, daarna begint het kustplateau wat weer 50-100 meter hoger ligt. Het pad daalt en stijgt steeds terwijl het zich een weg zoekt langs de kust, beginnend bovenop het plateau bij de Stormsriver mouth, en eindigend op het strand van Natures Valley.
In het weekend tussendoor, met nog 1 dag lopen te gaan op maandag, maken we gebruik van het prachtige weer voor een dagje strand , met Zee en Phumla, de twee interns. Super gezellig ontspannen, en lachen om de uitgebreide fotoshoots die de meiden van elkaar maken. Ook tijdens de ottertrail zelf wordt er bij mooie stops vaak een hele modellenshoot gedaan door de meiden, geweldig grappig om te zien.
De laatste dag zijn een aantal van de environmental monitors eigenlijk vrij, en hebben dus gefeest op zondag avond, niet geslapen, en hebben toen het briljante idee gehad om toch de trail uit te lopen. Dus die maandag gaan we in de stikkende hitte op pad met in ieder geval 1 stomdronken dame. Niet vreemd dat dit de enige dag is dat we lang lang voor de environmental monitors op het eindpunt aankomen, maar op zich wel respect dat ze überhaupt de wandeling in de brandende zon weten af te maken. In Natures Valley kan je heerlijk zwemmen, dus we vermaken ons prima aan het eindpunt; lekker afkoelen, mensen (vooral Phumla) in het water gooien, en job geeft zwemles aan de dames, die enthousiaste leerlingen blijken te zijn al vinden ze het wel doodeng. Al met al een geweldige ervaring.

De rest van die week zitten we in Wilderness om Muneer (de p&c manager daar) te helpen met het voorbereiden van kids in parks. Vrijdag hebben we vrij genomen om met Mel en Gerard en Gabriel te surfen en te relaxen, en we hebben voor die dagen ook een luxe huisje gehuurd voor 4 personen in het Wilderness restcamp, in plaats van de erg basic rondavels (ronde hutjes) waar we normaal voor ons werk daar zitten. Het is super gezellig, we komen eerst donderdagavond bij Mel en Gerard op bezoek in Knysna, doen half mee en kijken vooral toe bij hun Capoeira klasje en eten gezellig samen en kunnen daarna toch nog via internet ajax-barcelona kijken, een dag te laat en de uitslag weten we al maar het is tenminste iets.
De volgende dag zitten we lekker aan het strand, de winden golven zijn niet zo goed voor surfen maar in ieder geval heeft Job dan zijn wetsuit een keer uitgeprobeerd. Ik ben de dag ervoor gigantisch verbrand door een uur in bikini in de zon te liggen, met harde wind waardoor het bijna koud was, maar zonder zonnebrand, dom dom. Nu dus maar in de schaduw en met kleren aan op het strand maar het is toch heerlijk. Wat vooral ook heel leuk is, is dat Mel en Gabriel en Gerard allemaal onze leeftijd zijn, slim, en dat we sowieso redelijk om 1 niveau zitten qua denken, en niet zo ver van elkaar af staan qua cultuur. Mel is soort van half coloured half wit, de andere twee zijn coloured maar uit de midden klasse zeg maar, en daardoor weer meer Europees in hun denken. Daardoor is het echt super interessant om met hun verhalen uit te wisselen over elkaars cultuur of culturen (want zuid Afrika heeft absoluut niet 1 cultuur, maar juist een heel scala aan culturen en subculturen) en te discussiëren over problemen en mogelijke oplossingen, super gezellig en interessant!

Zaterdag gaan we mee naar het strand/verjaardag feestje van de dochter van Amy, een vriendin van Mel en Gerard waar we eerder een nacht hebben gelogeerd,en zondag worden we door ze naar het vliegveld van George gebracht, waar ons vliegtuig vertrekt naar Joburg en dan naar ons volgende avontuur: de GVI reünie helemaal in het Noorden, in het nationale Park en World heritage site Mapungubwe