Skukuza, 17-20 juli

Skukuza is een van de grootste 'restcamps' in het Park; vol met kleine hutjes met rieten daken en BBQ (oftewel: Braai) plaatsen. Met kleine aapjes en bavianen die je eten proberen te jatten, leeuwengebrul in de nacht, nijlpaarden in de rivier verderop net buiten het kamp en een groot hek eromheen. De poort gaat om 6 uur open en om 17:30 dicht. Buiten de hekken mag je niet uit je auto , behalve op een klein handjevol viewpoints: altijd hooggelegen plaatsen bovenop een rots of heuvel bijvoorbeeld (ook wel koppie genoemd), waar je alles van veraf kan zien aankomen. De omgeving is meer begroeid dan ik had verwacht: halfhoge bomen en struiken met daartussen vergeeld gras. In de buurt van rivieren zijn de bomen hoger.

In Skukuza is ons ritme ongeveer zo: opstaan om half 6, zonsopgang game drive (de meeste dieren zie je rond zonsopgang en ondergang), ontbijt, 'activiteit' , lunch, 'activiteit' , zonsondergang game drive, avondeten en vroeg-vroeg naar bed. Activiteiten zijn bijvoorbeeld lessen Afrikaans, hilarisch! Afrikaans lijkt vrij veel op Nederlands zoals een kleuter dat zou spreken. Eigenlijk kunnen we alles verstaan als het langzaam wordt gesproken, en Milanie die de lessen Afrikaans geeft verstaat ook bijna alle Nederlandse woorden. De verschillen zijn des te grappiger. "jammer' in Afrikaans betekent bijvoorbeeld 'sorry' in het Nederlands. Maar als je bijvoorbeeld net de deur voor iemands neus hebt dichtgegooid is "jammer" zeggen gewoon een beetje vreemd voor ons. Beetje jammer ja.

Verder bezoeken we de BOMAS waar de neushoorns die verkocht gaan worden gehouden worden tot ze wat minder onrustig zijn. Ook krijgen we voorlichting over de strijd tegen uitheemse (planten)soorten: de 'alien' of 'invasive' species in t Engels (exoten in NL). Vooral soorten uit Australie kunnen hier goed aarden en vormen dan een bedreiging voor de locale planten en dieren. We doen ook een CPR (emergency first responce) cursus van PADI, waardoor we gecertificeerd zullen zijn als er iets zou gebeuren in ons park.
Bovendien horen we natuurlijk een hoop over de historie van het Krugerpark, en van SANparks in het algemeen en de samenwerking tussen SANparks en GVI in het bijzonder. We krijgen ook een lezing(etje) over de voorlichtingsactiviteiten van de people en conservation department in Skukuza, aangezien ons werk ook voor people & conservation (P&C) zal zijn, een reality check (ging vooral over bureaucratie die we gaan tegenkomen , en resten apartheid) en een one-to-one talk over ons eigen park.

Toen Krugerpark gesticht werd, werden alle locale (zwarte) bewoners eigenlijk gewoon verjaagd. Tijdens de apartheid was het zelfs verboden voor de zwarte zuid afrikanen om het park binnen te gaan. Hetzelfde gold voor veel van de nationale parken. Aan het eind van de apartheid kwamen de nationale parken erg onder druk te staan. De zwarte bevolking zag logischerwijs de waarde van die parken niet in. Er was een lobby om de parken op te geven en het land te verdelen onder de zwarte bevolking. Uiteindelijk is dat niet gedaan , omdat de verantwoordelijke minister een rekensom kreeg voorgelegd waaruit bleek dat de opbrengst van het toerisme in de parken vele malen groter zou zijn dan de opbrengst van de grond als het aan zwarte boeren werd gegeven. Landclaims van de vroegere bewoners zijn er wel nog heel veel, en die worden meestal ook gewonnen. In dat geval krijgen die mensen overigens niet het land terug meestal, maar een geld bedrag. Hoe hoog dat bedrag is, is natuurlijk weer aanleiding tot veel discussie.

P&C is erg veel bezig om de arme zwarte bevolking (vooral kinderen) rondom de parken te informeren over natuur, over wat de parken doen en waarom ze belangrijk zijn. Ook werkgelegenheid in de parken (de meeste werknemers, ook rangers bijv zijn zwart). Voorlichting is de belangrijkste taak van de P&Cers. Nog steeds komen er trouwens maar weinig zwarte Afrikanen als toerist naar de parken, voor een deel omdat het te duur is (de P&C voorlichting voor de kinderen en het programma 'kids in parks' waar wij aan mee gaan helpen voor een paar weken is overigens gratis voor scholen, ook de overnachtingen) maar de rijkere zwarte Afrikanen gaan gek genoeg ook vaker naar de private reserves omdat die meer luxe (denk aan tv, room service) zijn. toch komen er jaarlijks 45000 kinderen een dagje of twee naar skukuza, en dat is maar 1 van de locaties in het krugerpark waar ze P&C programma's hebben.

In eerste instantie werd Kruger park trouwens ingesteld om de 'game' te bewaren (veelal voor de jacht): de herbivoren dus. In de eerste jaren van het bestaan van het park werden gek genoeg carnivoren dus afgeschoten, sommige soorten zoals de wild dogs zijn toen zelfs bijna uitgeroeid.

Nu zijn de roofdieren natuurlijk de attractie en we worden op onze game drives niet teleurgesteld: de eerste keer zien we al wild dogs, super zeldzaam en Milanie gaat helemaal uit haar dak, terwijl wij de olifanten ook al erg gaaf vinden.. De tweede dag zien we neushoorns, een leeuwin met 2 jonkies en 3 cheeta's, ook al zo zeldzaam. Verder zien we giraffen, zebra's, struisvogels, kudu's, massa's impala's en andere 'bokkies', krokodillen, buffalo, visarenden, gieren, neushoornvogels, wrattenzwijnen (Pumba!) mongoose, nijlpaarden, bavianen, blueball aapjes etc. En hele massa's olifanten natuurlijk.
Olifanten zijn er zelfs zoveel dat er allerlei beperkende maatregelen genomen moeten worden, zodat de populatie niet te snel groeit, en alles verwoest. Olifanten vernielen nogal veel, en met mate is dat heel goed voor de natuur, maar als er teveel komen zou het snel een woestenij kunnen worden. Dus worden er waterputten gedempt, is de grens met Mozambique nu open en is er dus meer ruimte, wordt er aan geboortebeperking gedaan, en zelfs gejaagd als dat nodig is. Ze doen daar hier niet zo moeilijk over; de natuur is hard, de mens heeft lopen knoeien met de natuur en moet daardoor nu soms ingrijpen, en dat is soms ook hard. Dus worden soms hele stukken park met dieren en al afgebrand (meeste gezonde dieren kunnen dan trouwens wel ontsnappen), en worden er soms dieren afgeschoten als ze een plaag dreigen te worden. Geen partij van de dieren achtige knuffelpraktijken dus.

De enige die schittert in afwezigheid is t luipaard, helaas. In het zuiden zijn de meeste grote dieren wordt overal verteld, en dat lijkt te kloppen: we kijken onze ogen uit!